Κεφαλονιά μου...

 Πόσο θλιβερό ο τόπος σου να πλήττεται από μια τέτοια φυσική καταστροφή,να μην μπορεί να ορθοποδήσει,να μην μπορεί να ησυχάσει...
Να μην περνάει μέρα που να μην γίνονται τουλάχιστον 10 σεισμοί...και δεν είναι μόνο οι υλικές ζημιές που γίνονται,δεν είναι μόνο η πανέμορφη φυσική εικόνα του νησιού, είναι κ η ψυχολογία ... είναι που δεν ξέρεις πόσο δυνατός θα είναι ο επόμενος σεισμός,είναι που δεν μπορείς να κοιμηθείς το βράδυ ήρεμος γνωρίζοντας πως θα ξυπνήσεις το άλλο πρωί...Δεν ξέρεις αν θα συνεχίσεις να κάνεις αυτά τα βαρετά ή και πολύ όμορφα πράγματα που μέχρι λίγες μέρες πριν θεωρούσες δεδομένα.... Είναι που αναθεωρείς τα πάντα σχετικά με τη σημασία που δίνεις σε κάθε τι....αναθεωρείς όλα όσα θεωρούσες μόνιμα,πχ ότι θα ξυπνήσεις το πρωί,πχ ότι θα έχεις ένα σπίτι...πχ ότι δεν θα γκρεμιστείς κι εσύ μαζί με την οικοδομή σε περίπτωση σεισμού...
  Είναι αλλιώς να γίνει ένας σεισμός μεγάλος που θα ισοπεδώσει τη ζωή στο νησί και θα το κάνει να ξαναχτιστεί απ'τα συντρίμμια του,σε νέες βάσεις πιο γερές και αλλιώς να μην μπορείς να αποκαταστήσεις τις ζημιές που δημιουργήθηκαν λόγω της συνεχούς δόνησης!