Πολλές φορές αναζητάμε τρόπους να εντυπωσιάσουμε κάποιον,να τον συγκινήσουμε,να τον ευχαριστήσουμε.Και μας φαίνονται όλα τόσο μικρά.Κανένας τρόπος δεν μας αρέσει. Στερέψαμε από ιδέες.
Ίσως γιατί όλα αυτά που έχει κάνει ο άλλος για μας,δεν γίνεται να ανταποδοθούν. Ίσως γιατί το να δείχνεις αγάπη είναι κάτι μοναδικό,κάτι που δεν συγκρίνεται,δεν αντικαθίσταται,δεν εξισορροπείται με κάτι άλλο.
Και σίγουρα αυτό δεν είναι αρκετό,αλλά θέλω να σε ευχαριστήσω με τον μόνο τρόπο που ξέρω...:
"Δεν φεύγεις στιγμή από το μυαλό μου.Επειδή μου λείπεις.Επειδή πάντα έχω την έγνοια σου.Επειδή ανησυχώ για σένα κάθε στιγμή που δεν είμαστε μαζί.Κι όταν είμαστε,πάλι πολλές φορές ανησυχώ,γιατί απλά ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί.Επειδή όποτε δεν είμαστε μαζί,μετράω μέρες και ώρες μέχρι να σε δω πάλι και να με πάρεις αγκαλιά και τίποτα άλλο δεν με κάνει τόσο χαρούμενη όσο το να είμαστε μαζί.Τίποτα άλλο δεν μπορεί να με ολοκληρώσει περισσότερο.Κι όχι μόνο επειδή είμαι ερωτευμένη μαζί σου και επειδή σκέφτομαι σαν ερωτευμένη,αλλά επειδή είσαι σπάνιος άνθρωπος και πολλοί και πολλές θα ήθελαν να είναι δίπλα σου,και στον βαθμό μάλιστα που είμαι εγώ και όχι απαραίτητα με την ερωτική έννοια.Αρκεί να σε μάθουν λίγο καλύτερα.Αρκεί να δουν και να καταλάβουν πόσο ευαίσθητος είσαι,αρκεί να δουν πως παραμένεις πάντα ένα παιδί.Κι όχι επειδή δεν ωριμάζεις,ίσως είσαι πιο ώριμος από όσο θα έπρεπε για την ηλικία σου.Απλά επειδή έχεις τόσο καλή ψυχή και όμορφη και αθώα,όπως είναι η ψυχή των παιδιών. Τίποτα λοιπόν δεν με κάνει περισσότερο χαρούμενη από το να είμαστε μαζί.Διότι,μπορεί να μη σε ξέρω πολλά χρόνια,αλλά περίμενα τόσα πολλά χρόνια για να σε γνωρίσω.Και από τότε που σε γνώρισα,ξέρω πως δεν έχω κάτι άλλο να περιμένω,πέρα από όλα αυτά για τα οποία πρέπει να προσπαθήσω για να αποκτήσω,γιατί είμαι πεπεισμένη πως γεννηθήκαμε για να γνωρίσουμε ο ένας τον άλλον.Δεν ξέρω αν βρεθήκαμε την πιο κατάλληλη εποχή,ούτε ξέρω αν οι συνθήκες στις οποίες ζούμε είναι οι ιδανικότερες για τη σχέση μας,το μόνο που ξέρω είναι πως δεν με ενδιαφέρει γιατί μαζί σου,θα ζούσα οπουδήποτε και οποιαδήποτε χρονική στιγμή και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.Γιατί εσύ είσαι η δύναμη μου.Το στήριγμά μου.Ο φίλος μου,ο κολλητός μου φίλος.Ο σύντροφός μου.Το άλλο μου μισό και το κομμάτι το ολόκληρο που έψαχνα για να συμπληρώσω το παζλ. Δεν είσαι υποχρεωμένος να με στηρίζεις κι όμως το κάνεις με τον πιο ανιδιοτελή τρόπο.Το κάνεις γνωρίζοντας πως δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να στο ανταποδώσω. Το κάνεις γνωρίζοντας το πόσο εξαρτημένη είμαι ακόμα από τους άλλους,γνωρίζοντας την αβεβαιότητα της εποχής μας.Και το καλύτερο-χειρότερο και σίγουρα πιο σημαντικό από όλα είναι ότι με βοηθάς όχι για να στο ανταποδώσω όταν και άμα,αλλά για να με απελευθερώσεις όσο και όπως μπορείς. Μα πες μου,τι μπορώ να κάνω εγώ για σένα; Τι δώρο,τι προσφορά,τι θυσία; Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι εκτός από το να σου δείχνω την αγάπη μου,τον σεβασμό μου και την εκτίμηση μου για σένα. Βέβαια ξέρω πως ίσως αυτό,εσένα να μη σε απελευθερώνει και θα θελα να μπορούσα να σου προσφέρω τόσα,περισσότερα από όσα θα κράταγα για μένα.Αλλά δεν μπορώ και δεν ξέρω αν θα μπορέσω,μα ξέρω πως ακόμα κι αν κάποια στιγμή αποκτήσω αυτή τη δυνατότητα,δεν θα είναι το ίδιο με τη δική σου κίνηση.
Συγχώρεσέ με αν δεν είμαι όσο καλή θα ήθελες,μα κανείς δεν είναι τέλειος.Δεν ξέρω καν αν προσπαθώ για το καλύτερο αλλά ξέρω πως το καλύτερο για μένα είσαι εσύ,και πως χωρίς εσένα τίποτα δεν είναι καλό ούτε όμορφο.Όλα χάνουν την αξία τους γιατί το μόνο που έχει αξία για μένα είσαι εσύ. Και χωρίς εσένα..δεν ξέρω τι θα κανα,δεν ξέρω πως θα ήταν η ζωή μου μετά,δεν ξέρω πως θα εξελισσόμουν και σε τι,δεν ξέρω αν θα έμενα ίδια ή αν θα γινόμουν αγνώριστη,αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως όλα αυτά που τώρα είναι χρωματιστά εξαιτίας σου,μετά θα έχαναν το χρώμα τους.Μπορείς να φανταστείς εικόνες χωρίς χρώματα;; Εγώ πάντως όχι.Ξέρεις γιατί; Γιατί δεν θέλω και δεν μπορώ να φανταστώ να ζω χωρίς εσένα.Σε λατρεύω με κάθε δυνατό τρόπο και ας μην είναι αρκετό για να σου δείξω τι νιώθω...."
Ίσως γιατί όλα αυτά που έχει κάνει ο άλλος για μας,δεν γίνεται να ανταποδοθούν. Ίσως γιατί το να δείχνεις αγάπη είναι κάτι μοναδικό,κάτι που δεν συγκρίνεται,δεν αντικαθίσταται,δεν εξισορροπείται με κάτι άλλο.
Και σίγουρα αυτό δεν είναι αρκετό,αλλά θέλω να σε ευχαριστήσω με τον μόνο τρόπο που ξέρω...:
"Δεν φεύγεις στιγμή από το μυαλό μου.Επειδή μου λείπεις.Επειδή πάντα έχω την έγνοια σου.Επειδή ανησυχώ για σένα κάθε στιγμή που δεν είμαστε μαζί.Κι όταν είμαστε,πάλι πολλές φορές ανησυχώ,γιατί απλά ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί.Επειδή όποτε δεν είμαστε μαζί,μετράω μέρες και ώρες μέχρι να σε δω πάλι και να με πάρεις αγκαλιά και τίποτα άλλο δεν με κάνει τόσο χαρούμενη όσο το να είμαστε μαζί.Τίποτα άλλο δεν μπορεί να με ολοκληρώσει περισσότερο.Κι όχι μόνο επειδή είμαι ερωτευμένη μαζί σου και επειδή σκέφτομαι σαν ερωτευμένη,αλλά επειδή είσαι σπάνιος άνθρωπος και πολλοί και πολλές θα ήθελαν να είναι δίπλα σου,και στον βαθμό μάλιστα που είμαι εγώ και όχι απαραίτητα με την ερωτική έννοια.Αρκεί να σε μάθουν λίγο καλύτερα.Αρκεί να δουν και να καταλάβουν πόσο ευαίσθητος είσαι,αρκεί να δουν πως παραμένεις πάντα ένα παιδί.Κι όχι επειδή δεν ωριμάζεις,ίσως είσαι πιο ώριμος από όσο θα έπρεπε για την ηλικία σου.Απλά επειδή έχεις τόσο καλή ψυχή και όμορφη και αθώα,όπως είναι η ψυχή των παιδιών. Τίποτα λοιπόν δεν με κάνει περισσότερο χαρούμενη από το να είμαστε μαζί.Διότι,μπορεί να μη σε ξέρω πολλά χρόνια,αλλά περίμενα τόσα πολλά χρόνια για να σε γνωρίσω.Και από τότε που σε γνώρισα,ξέρω πως δεν έχω κάτι άλλο να περιμένω,πέρα από όλα αυτά για τα οποία πρέπει να προσπαθήσω για να αποκτήσω,γιατί είμαι πεπεισμένη πως γεννηθήκαμε για να γνωρίσουμε ο ένας τον άλλον.Δεν ξέρω αν βρεθήκαμε την πιο κατάλληλη εποχή,ούτε ξέρω αν οι συνθήκες στις οποίες ζούμε είναι οι ιδανικότερες για τη σχέση μας,το μόνο που ξέρω είναι πως δεν με ενδιαφέρει γιατί μαζί σου,θα ζούσα οπουδήποτε και οποιαδήποτε χρονική στιγμή και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.Γιατί εσύ είσαι η δύναμη μου.Το στήριγμά μου.Ο φίλος μου,ο κολλητός μου φίλος.Ο σύντροφός μου.Το άλλο μου μισό και το κομμάτι το ολόκληρο που έψαχνα για να συμπληρώσω το παζλ. Δεν είσαι υποχρεωμένος να με στηρίζεις κι όμως το κάνεις με τον πιο ανιδιοτελή τρόπο.Το κάνεις γνωρίζοντας πως δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να στο ανταποδώσω. Το κάνεις γνωρίζοντας το πόσο εξαρτημένη είμαι ακόμα από τους άλλους,γνωρίζοντας την αβεβαιότητα της εποχής μας.Και το καλύτερο-χειρότερο και σίγουρα πιο σημαντικό από όλα είναι ότι με βοηθάς όχι για να στο ανταποδώσω όταν και άμα,αλλά για να με απελευθερώσεις όσο και όπως μπορείς. Μα πες μου,τι μπορώ να κάνω εγώ για σένα; Τι δώρο,τι προσφορά,τι θυσία; Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι εκτός από το να σου δείχνω την αγάπη μου,τον σεβασμό μου και την εκτίμηση μου για σένα. Βέβαια ξέρω πως ίσως αυτό,εσένα να μη σε απελευθερώνει και θα θελα να μπορούσα να σου προσφέρω τόσα,περισσότερα από όσα θα κράταγα για μένα.Αλλά δεν μπορώ και δεν ξέρω αν θα μπορέσω,μα ξέρω πως ακόμα κι αν κάποια στιγμή αποκτήσω αυτή τη δυνατότητα,δεν θα είναι το ίδιο με τη δική σου κίνηση.
Συγχώρεσέ με αν δεν είμαι όσο καλή θα ήθελες,μα κανείς δεν είναι τέλειος.Δεν ξέρω καν αν προσπαθώ για το καλύτερο αλλά ξέρω πως το καλύτερο για μένα είσαι εσύ,και πως χωρίς εσένα τίποτα δεν είναι καλό ούτε όμορφο.Όλα χάνουν την αξία τους γιατί το μόνο που έχει αξία για μένα είσαι εσύ. Και χωρίς εσένα..δεν ξέρω τι θα κανα,δεν ξέρω πως θα ήταν η ζωή μου μετά,δεν ξέρω πως θα εξελισσόμουν και σε τι,δεν ξέρω αν θα έμενα ίδια ή αν θα γινόμουν αγνώριστη,αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως όλα αυτά που τώρα είναι χρωματιστά εξαιτίας σου,μετά θα έχαναν το χρώμα τους.Μπορείς να φανταστείς εικόνες χωρίς χρώματα;; Εγώ πάντως όχι.Ξέρεις γιατί; Γιατί δεν θέλω και δεν μπορώ να φανταστώ να ζω χωρίς εσένα.Σε λατρεύω με κάθε δυνατό τρόπο και ας μην είναι αρκετό για να σου δείξω τι νιώθω...."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου