Ο κάθε άνθρωπος στη ζωή του έρχεται σε επαφή με πολλούς ανθρώπους. Δεκάδες,χιλιάδες,εκατομμύρια ίσως.Υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων.Η πρώτη κατηγορία είναι περιλαμβάνει ανθρώπους που δεν γνωρίζεις ποτέ το όνομα τους ή κάτι για τη ζωή τους και είναι οι απλοί περαστικοί που ίσως να διασταυρωθούν οι ματιές σας κατά τύχη ή και να σκουντήξει ο ένας τον άλλον κατά λάθος. Δεν μαθαίνουμε ποτέ αν θα σημάδευαν με κάποιο τρόπο τη ζωή μας ή όχι,δεν ΤΟΥΣ μαθαίνουμε ποτέ.Η δεύτερη κατηγορία και,προφανώς,πιο σημαντική,είναι αυτή που περιλαμβάνει τους ανθρώπους με τους οποίους συνάπτεις σχέσεις,τυπικές,φιλικές,ερωτικές,αδερφικές(και όχι λόγω συγγένειας) και οικογενειακές. Υπάρχουν οι άνθρωποι που γνωρίζεις στην παιδική ηλικία,οι οποίοι μπορεί να σε συντροφεύουν για μεγάλο μέρος της υπόλοιπης ζωής σου,αλλά μπορεί και να παραμένουν ουσιαστικά άγνωστοι για σένα. Υπάρχουν οι δάσκαλοι του νηπιαγωγείου και του δημοτικού που σε καθοδηγούν στα πρώτα σου βήματα εκτός σπιτιού,στις πρώτες σου προσπάθειες για μάθηση.Οι καθηγητές του γυμνασίου που σε προετοιμάζουν για έναν δύσκολο αγώνα που σε περιμένει αν επιλέξεις να συνεχίσεις και στο λύκειο.Υπάρχουν και οι καθηγητές του λυκείου που σε στηρίζουν καθώς βιώνεις αυτή την τελευταία τριετία των μαθητικών χρόνων και ίσως και πιο δύσκολη.
Πέρα από το σχολικό περιβάλλον είναι οι άνθρωποι με τους οποίους δημιουργείς φιλικές σχέσεις,σχέσεις εμπιστοσύνης και σε συντροφεύουν για ένα μικρό ή και μεγάλο διάστημα της ζωής σου,κατά τη διάρκεια των σχολικών χρόνων ,πολλές φορές και αργότερα.
Επιπλέον,υπάρχουν οι άνθρωποι για τους οποίους νιώθεις τα πρώτα σκιρτήματα και συναισθήματα που δεν μπορείς να νιώσεις για έναν φίλο σου,αν και δεν αποκλείεται το άτομο που βλέπεις ερωτικά να το αντιμετωπίζεις εν μέρει και ως φίλο.Οι πιο πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους,ο καθένας με ιδιαίτερο τρόπο,θα σημαδέψουν τη ζωή σου και κάτι θα σου διδάξουν.Άλλοι πιο πολύ,άλλοι λιγότερο.
Το σίγουρο είναι πως ο κάθε άνθρωπος που συναντάς στη ζωή σου,κάτι θα σου μάθει.Ακόμα κι αν ο ίδιος δεν το γνωρίζει,ακόμα κι αν χρειαστεί να περάσει πολύς καιρός για να το καταλάβεις.
Υπάρχουν κάποιοι που θα ταιριάξουν πιο πολύ με την ψυχοσύνθεσή σου, και θα συγκινήσουν πιο πολύ την ψυχή σου,είτε είναι φίλοι,είτε σύντροφοι,είτε ακόμη και καθηγητές. Άπτεται στην δική σου κρίση και απόφαση ο τρόπος με τον οποίο θα τους σκέφτεσαι,θα μιλάς γι'αυτούς,το αν θα τους επικαλείσαι για διάφορα θέματα..
Οι ευαίσθητες ψυχές,από το σχολείο ακόμη,ξεχωρίζουν κάποιους καθηγητές για να τους έχουν ως πρότυπα στην μετέπειτα πορεία τους.Υπάρχει κάτι σε κάθε άνθρωπο,που μπορεί για κάποιον άλλον να είναι αδιάφορο,μπορεί να μην αντιλαμβάνεται καν την ύπαρξη αυτού του "κάτι" αλλά για κάποιον άλλο να έχει μιαν αξία ιδιαίτερη..Μπορεί ακόμη,αυτοί οι καθηγητές να έχουν τις δικές τους αδυναμίες (π.χ. να μην είναι όσο αυστηροί θα ήθελαν να είναι,αλλά,αυτό δεν είναι δείγμα ευγενικής ψυχής;;!) που όμως,αντί να τον κάνουν "λιγότερο" άνθρωπο, να αποτελεί για τον μαθητή του λαμπρό παράδειγμα προς μίμηση.Ωστόσο,οι ίδιοι οι καθηγητές μπορεί να μη το γνωρίζουν,να μην θεωρούν καν πως αξίζουν τέτοιο θαυμασμό!
Έρχεται κάποια στιγμή που ο καθηγητής αυτός, κάνει κάτι τόσο αξιοθαύμαστο (πέρα από όλα τα υπόλοιπα αξιοθαύμαστα που έχει κάνει) και μεγαλώνει ακόμα περισσότερο στα μάτια του παλιού,πλέον,μαθητή του,που όμως δεν έχει σταματήσει όλα αυτά τα χρόνια να σέβεται και να θαυμάζει αυτόν το σπουδαίο άνθρωπο..Είναι η στιγμή που ο καθηγητής δείχνει στον θαυμαστή του πως όλα είναι δυνατά,αρκεί να υπάρχει θέληση και διάθεση. Είναι η στιγμή που ο καθηγητής δημιουργεί το πρώτο του παιδί,μικρό και ταπεινό όπως και ο ίδιος.Για πολλούς,αυτή η δημιουργία περνάει απαρατήρητη,για άλλους όμως είναι ένα "φως",μια ένδειξη ελπίδας,σε μια εποχή που κυριεύεται από απαισιοδοξία.
Καταλήγοντας,ένας καθηγητής έχει πετύχει σαν καθηγητής,όχι όταν τον ξεπερνάει ο μαθητής του,αλλά όταν έστω και ένας μαθητής του τον θαυμάζει.Όταν δε,αυτοί οι μαθητές που τον θαυμάζουν είναι πολλοί,τότε ο ταπεινός και μετριόφρων καθηγητής μας και,πάνω από όλα,άνθρωπος,μπορεί να κοιμάται χαμογελαστός.
Υ.Γ.: Συγχαρητήρια λοιπόν! Σας εύχομαι μια (ακόμη πιο) λαμπρή πορεία από εδώ και στο εξής και αυτό το βιβλίο να είναι μόνο η αρχή του συγγραφικού σας ταξιδιού!
Πέρα από το σχολικό περιβάλλον είναι οι άνθρωποι με τους οποίους δημιουργείς φιλικές σχέσεις,σχέσεις εμπιστοσύνης και σε συντροφεύουν για ένα μικρό ή και μεγάλο διάστημα της ζωής σου,κατά τη διάρκεια των σχολικών χρόνων ,πολλές φορές και αργότερα.
Επιπλέον,υπάρχουν οι άνθρωποι για τους οποίους νιώθεις τα πρώτα σκιρτήματα και συναισθήματα που δεν μπορείς να νιώσεις για έναν φίλο σου,αν και δεν αποκλείεται το άτομο που βλέπεις ερωτικά να το αντιμετωπίζεις εν μέρει και ως φίλο.Οι πιο πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους,ο καθένας με ιδιαίτερο τρόπο,θα σημαδέψουν τη ζωή σου και κάτι θα σου διδάξουν.Άλλοι πιο πολύ,άλλοι λιγότερο.
Το σίγουρο είναι πως ο κάθε άνθρωπος που συναντάς στη ζωή σου,κάτι θα σου μάθει.Ακόμα κι αν ο ίδιος δεν το γνωρίζει,ακόμα κι αν χρειαστεί να περάσει πολύς καιρός για να το καταλάβεις.
Υπάρχουν κάποιοι που θα ταιριάξουν πιο πολύ με την ψυχοσύνθεσή σου, και θα συγκινήσουν πιο πολύ την ψυχή σου,είτε είναι φίλοι,είτε σύντροφοι,είτε ακόμη και καθηγητές. Άπτεται στην δική σου κρίση και απόφαση ο τρόπος με τον οποίο θα τους σκέφτεσαι,θα μιλάς γι'αυτούς,το αν θα τους επικαλείσαι για διάφορα θέματα..
Οι ευαίσθητες ψυχές,από το σχολείο ακόμη,ξεχωρίζουν κάποιους καθηγητές για να τους έχουν ως πρότυπα στην μετέπειτα πορεία τους.Υπάρχει κάτι σε κάθε άνθρωπο,που μπορεί για κάποιον άλλον να είναι αδιάφορο,μπορεί να μην αντιλαμβάνεται καν την ύπαρξη αυτού του "κάτι" αλλά για κάποιον άλλο να έχει μιαν αξία ιδιαίτερη..Μπορεί ακόμη,αυτοί οι καθηγητές να έχουν τις δικές τους αδυναμίες (π.χ. να μην είναι όσο αυστηροί θα ήθελαν να είναι,αλλά,αυτό δεν είναι δείγμα ευγενικής ψυχής;;!) που όμως,αντί να τον κάνουν "λιγότερο" άνθρωπο, να αποτελεί για τον μαθητή του λαμπρό παράδειγμα προς μίμηση.Ωστόσο,οι ίδιοι οι καθηγητές μπορεί να μη το γνωρίζουν,να μην θεωρούν καν πως αξίζουν τέτοιο θαυμασμό!
Έρχεται κάποια στιγμή που ο καθηγητής αυτός, κάνει κάτι τόσο αξιοθαύμαστο (πέρα από όλα τα υπόλοιπα αξιοθαύμαστα που έχει κάνει) και μεγαλώνει ακόμα περισσότερο στα μάτια του παλιού,πλέον,μαθητή του,που όμως δεν έχει σταματήσει όλα αυτά τα χρόνια να σέβεται και να θαυμάζει αυτόν το σπουδαίο άνθρωπο..Είναι η στιγμή που ο καθηγητής δείχνει στον θαυμαστή του πως όλα είναι δυνατά,αρκεί να υπάρχει θέληση και διάθεση. Είναι η στιγμή που ο καθηγητής δημιουργεί το πρώτο του παιδί,μικρό και ταπεινό όπως και ο ίδιος.Για πολλούς,αυτή η δημιουργία περνάει απαρατήρητη,για άλλους όμως είναι ένα "φως",μια ένδειξη ελπίδας,σε μια εποχή που κυριεύεται από απαισιοδοξία.
Καταλήγοντας,ένας καθηγητής έχει πετύχει σαν καθηγητής,όχι όταν τον ξεπερνάει ο μαθητής του,αλλά όταν έστω και ένας μαθητής του τον θαυμάζει.Όταν δε,αυτοί οι μαθητές που τον θαυμάζουν είναι πολλοί,τότε ο ταπεινός και μετριόφρων καθηγητής μας και,πάνω από όλα,άνθρωπος,μπορεί να κοιμάται χαμογελαστός.
Υ.Γ.: Συγχαρητήρια λοιπόν! Σας εύχομαι μια (ακόμη πιο) λαμπρή πορεία από εδώ και στο εξής και αυτό το βιβλίο να είναι μόνο η αρχή του συγγραφικού σας ταξιδιού!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου