Η φύση του ανθρώπου

Σκεφτόμουν τις προάλλες πως ο άνθρωπος έχει στη φύση του την αχαριστία...Δεν χορταίνει με όσα έχει,ακόμα κι αν νιώθει ευτυχισμένος. Στην αρχή ενθουσιάζεται με μια κατάσταση,κι αυτός ο ενθουσιασμός είναι που δεν του επιτρέπει να δει πως θέλει κι άλλα από αυτά που έχει,όσο κι αν θέλει αυτά που "έχει" (πώς μπορούμε άραγε να μιλάμε για ιδιοκτησία όταν φαίνονται όλα τόσο εφήμερα;). Όταν ο άνθρωπος συνηθίσει σε μία κατάσταση,όσο ιδανική κι αν είναι, μόνο τότε αρχίζει να σκέφτεται τι άλλο θα μπορούσε να έχει για να κάνει αυτή την κατάσταση καλύτερη. Γιατί δεν του φτάνει που έχει κάτι ήδη όμορφο,που τον γεμίζει. Είναι κι αυτό,που πάντα κάτι λείπει,είτε νοητά είτε πραγματικά.
   Όμως υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να αρκεστούν σε αυτά τα λίγα,που να μην θέλουν να έχουν κάτι παραπάνω για να νιώσουν παραπάνω ευτυχισμένοι γιατί ζητώντας αυτό το παραπάνω μπορεί να χάσουν και το ελάχιστο...Υπάρχουν και οι άνθρωποι που δεν ζητάνε πολλά από τη ζωή τους,μόνο έναν δικό τους άνθρωπο δίπλα τους...έναν σύντροφο καρδιάς και πνεύματος,που να είναι κοντά τους..Άραγε,αξίζει τίποτα άλλο στη ζωή όσο το να αγαπάς και να αγαπιέσαι; Τα παλάτια γκρεμίζονται με έναν σεισμό,με μια πλημμύρα,με μια έκρηξη, οι άνθρωποι όμως μπορεί να επιζήσουν...οι άνθρωποι που αγαπούν αντέχουν και δεν ζητάνε πολλά...ακόμα και στα λάθη έχουν κατανόηση...Δεν ζητάνε τα πλούτη για να ευτυχήσουν,δεν ζητάνε τα μεγαλεία για να είναι ολοκληρωμένοι..Τους αρκούν αυτές οι λίγες και όμορφες στιγμές που είναι μαζί και ο υπόλοιπος κόσμος χάνεται,τους αρκούν αυτά τα βλέμματα που μόνο οι ίδιοι καταλαβαίνουν τη σημασία τους,αυτά τα χαμόγελα που είναι για τον άλλον που το εισπράττει πιο σημαντικό κι από τον πιο μεγάλο θησαυρό...
   Μόνο όταν αγαπήσεις και μόνο όταν σε αγαπήσουν πραγματικά μπορείς να καταλάβεις ποια πράγματα αξίζουν στη ζωή και ποια δεν έχουν σημασία..Μόνο τότε μαθαίνεις τι πρέπει να προσέχεις,τι πρέπει να κρατάς και τι πρέπει να αφήνεις και να ξεχνάς...Γιατί η ευτυχία είναι στιγμές και οι στιγμές πετάνε...Γι'αυτό όσο πιο πολλές όμορφες στιγμές δημιουργεί κάποιος τόσο πιο ευτυχισμένος μπορεί να νιώθει όταν τα θυμάται...Η αγάπη είναι ευτυχία...Η αγάπη όμως που σε απελευθερώνει,που δεν σε καταπιέζει...Δεν σου ζητάει ανταλλάγματα,δεν σου ζητάει αλλαγές.Σε κάνει μόνο καλύτερο,μέσα από κάθε λάθος..

"Μια φορά στα χίλια χρόνια γίνεται η αγάπη αιώνια
Να χεις τύχη να χεις τύχη και η χρονιά να σου πετύχει "
Οδυσσέας Ελύτης