Η βιβλιοφάγος...

Πώς μπορεί κάποιος να περιγράψει μια συνήθεια που γίνεται συντροφιά; Μία συντροφιά που δεν σου επιβάλλεται, που παραμένει σιωπηλή μέχρι εσύ να αποφασίσεις να αφεθείς σε αυτήν..Μία συντροφιά που πολλές φορές είναι καλύτερη παρέα ακόμη κι από τους ανθρώπους. Σε όποιον αναρωτιέται πώς είναι δυνατό κάτι τέτοιο, έρχομαι να προσθέσω ότι τα βιβλία σε διάφορες στιγμές της ζωής των ανθρώπων μπορούν να αποτελέσουν πιο διασκεδαστική παρέα κι από αυτή των πιο αγαπημένων φίλων. Κι αυτό διότι κάθε βιβλίο είναι ένας κόσμος διαφορετικός από αυτόν στον οποίο ζούμε,με αποτέλεσμα να μην έχει τα ελαττώματα και τις αδυναμίες του. 

Υπάρχει βέβαια η άποψη ότι τα βιβλία είναι βγαλμένα από τη ζωή αλλά πιστεύω πως αυτό είναι καθαρά στο χέρι του συγγραφέα (κυριολεκτικώς). Ο συγγραφέας θα επιλέξει αν το έργο του θα είναι βασισμένο στην πραγματική ζωή και θα έχει πολλά στοιχεία της κοινής καθημερινότητας,ή αν θα διαφέρει από αυτήν και θα χαρακτηρίζεται από φαντασία και στοιχεία "εξωπραγματικά" και ουτοπικά,που δεν τα συναντάς εύκολα.

Το θέμα είναι ότι η λογοτεχνία μπορεί  να αποτελέσει για κάποιον συντροφιά παντοτινή,από τα πρώτα χρόνια της ζωής του μέχρι τα βαθιά γεράματα.Είναι μια γλυκιά παρέα που σε μεταφέρει σε άλλους κόσμους,σε άλλες ζωές κυρίως όταν εσύ θες να ξεφύγεις από την πραγματικότητα,να ξεχάσεις τα προβλήματα σου και να σταματήσεις να σκέφτεσαι αυτά που συνήθως σε απασχολούν.Η λογοτεχνία δεν έχει ώρες,ούτε τρόπο για να διαβαστεί,ούτε προϋποθέτει να πληροίς κάποια κριτήρια.Αρκεί να θες να διαβάσεις.Αρκεί να εκτιμάς το κάθε βιβλίο που έχεις στα χέρια σου και να το προσέχεις.Όπως ακριβώς χρειάζονται και οι φίλοι μια κάποια φροντίδα.

Προσωπικά,αγαπάω τη λογοτεχνία και ασχολούμαι με αυτήν από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Από τότε που έμαθα να διαβάζω,έγινε για μένα μια συνήθεια και μια παρέα αχώριστη.Μου αρέσουν οι μεγάλες (και οι μικρές φυσικά) βιβλιοθήκες,μου αρέσει ο όποιος χώρος μπορεί να περιλαμβάνει βιβλία,ακόμα και τα έπιπλα όπου έχουν χώρους ειδικούς για να τοποθετούνται βιβλία.Στις πολύ δύσκολες στιγμές μου πάντα με θυμάμαι να διαβάζω.Αλλά όχι μόνο τότε.Μπορώ να διαβάζω οπουδήποτε σχεδόν και οποιαδήποτε ώρα.Όταν ήμουν μικρή και πήγαινα με τους γονείς μου και με διάφορους συγγενείς έξω για φαγητό είχα πάντα ένα βιβλίο μαζί μου για να το διαβάζω στη διαδρομή,πριν και μετά το φαγητό.Στην αρχή ίσως να με παρεξηγούσαν,αλλά στην πορεία δεν παραξένευε πια κανέναν γιατί οι γύρω μου δέχτηκαν πως εγώ και τα βιβλία πάμε πακέτο. Εξάλλου δεν μπορούσα να συμμετέχω και στις συζητήσεις τους,αφού αυτά που έλεγαν ήταν για μένα ακαταλαβίστικα. Δεν μπορώ να με φανταστώ χωρίς να διαβάζω και δεν μπορώ να με φανταστώ χωρίς να ασχολούμαι με τα βιβλία,έμμεσα ή άμεσα.Μάλιστα το όνειρο μου είναι να δουλέψω σε έναν εκδοτικό οίκο(τι καλύτερο από μια καθημερινή επαφή με βιβλία κάθε λογής;;)!