Στο βιβλίο αυτό εισάγεται ο αναγνώστης στις βασικές θεωρίες του Γιουνγκ, όπως είναι η θεωρία του για τα αρχέτυπα, για την συνειδητή και ασυνείδητη ψυχική δραστηριότητα, καθώς επίσης και για τον κόσμο των ονείρων. Μέσα από αυτό το βιβλίο, κατανοεί κανείς κάποια σημεία της σχέσης του Γιουνγκ με τον Φρόιντ για την οποία πολλά έχουν ειπωθεί κι άλλα τόσα έχουν γραφτεί.
Το σημαντικό είναι πως ο συγγραφέας δεν είναι απλά ένας μεταγενέστερος μελετητής του σπουδαίου αυτού ψυχολόγου και ψυχαναλυτή, αλλά υπήρξε και προσωπικός του φίλος, γεγονός που προσδίδει περισσότερη εγκυρότητα στα όσα γράφει.
Αυτό που χαρακτηρίζει τον Γιουνγκ,καθώς επίσης και αυτό που τον αποστασιοποιεί από την φροϋδική σχολή είναι το ότι δεν υπήρξε τόσο απόλυτος στις θέσεις που υποστήριζε αλλά υπήρξε διαλλακτικός και πάντα θετικός στο να επαναπροσδιορίσει τις αντιλήψεις και θεωρίες του, όποτε το έκρινε απαραίτητο για την πορεία της ψυχανάλυσης. Σε αντίθεση, ο Φρόιντ υπήρξε δογματικός σε ό,τι πρέσβευε, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα την ρήξη ανάμεσα στον ίδιο και τον Γιουνγκ. Ο Φρόιντ αναγνώριζε την ευφυΐα και την οξύνοια του Γιουνγκ, όμως αυτό που δεν μπορούσε να του συγχωρέσει είναι πως δεν αποδεχόταν τις θεωρίες για το οιδιπόδειο σύμπλεγμα και την βρεφική σεξουαλικότητα.
Το βιβλίο είναι ενδιαφέρον γιατί είναι γραμμένο σε γλώσσα απλή και όχι ιδιαίτερα επιστημονική, έτσι ώστε να μπορεί να το απολαύσει οποιοσδήποτε αναγνώστης χωρίς να έχει γνώσεις ή πτυχία ψυχολογίας. Τέλος, διαβάζοντάς το, κατανοούμε βασικές θεωρίες της ψυχολογίας και ταυτόχρονα μαθαίνουμε πράγματα για τον εσωτερικό μας κόσμο που πιθανώς αγνοούσαμε, ή δεν είχαμε ποτέ συνειδητοποιήσει πως υπάρχουν.
Το σημαντικό είναι πως ο συγγραφέας δεν είναι απλά ένας μεταγενέστερος μελετητής του σπουδαίου αυτού ψυχολόγου και ψυχαναλυτή, αλλά υπήρξε και προσωπικός του φίλος, γεγονός που προσδίδει περισσότερη εγκυρότητα στα όσα γράφει.
Αυτό που χαρακτηρίζει τον Γιουνγκ,καθώς επίσης και αυτό που τον αποστασιοποιεί από την φροϋδική σχολή είναι το ότι δεν υπήρξε τόσο απόλυτος στις θέσεις που υποστήριζε αλλά υπήρξε διαλλακτικός και πάντα θετικός στο να επαναπροσδιορίσει τις αντιλήψεις και θεωρίες του, όποτε το έκρινε απαραίτητο για την πορεία της ψυχανάλυσης. Σε αντίθεση, ο Φρόιντ υπήρξε δογματικός σε ό,τι πρέσβευε, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα την ρήξη ανάμεσα στον ίδιο και τον Γιουνγκ. Ο Φρόιντ αναγνώριζε την ευφυΐα και την οξύνοια του Γιουνγκ, όμως αυτό που δεν μπορούσε να του συγχωρέσει είναι πως δεν αποδεχόταν τις θεωρίες για το οιδιπόδειο σύμπλεγμα και την βρεφική σεξουαλικότητα.
Το βιβλίο είναι ενδιαφέρον γιατί είναι γραμμένο σε γλώσσα απλή και όχι ιδιαίτερα επιστημονική, έτσι ώστε να μπορεί να το απολαύσει οποιοσδήποτε αναγνώστης χωρίς να έχει γνώσεις ή πτυχία ψυχολογίας. Τέλος, διαβάζοντάς το, κατανοούμε βασικές θεωρίες της ψυχολογίας και ταυτόχρονα μαθαίνουμε πράγματα για τον εσωτερικό μας κόσμο που πιθανώς αγνοούσαμε, ή δεν είχαμε ποτέ συνειδητοποιήσει πως υπάρχουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου