Το πιο ωραίο παραμύθι (1)

Ήταν ξημερώματα και δεν είχε ύπνο. Είχε περάσει ένα πολύ όμορφο βράδυ και όταν γύρισε και ξάπλωσε, δεν μπορούσε να κοιμηθεί, ακόμα και μετά την καληνύχτα τους. Αυτός ο άνθρωπος ήταν όλα της τα όνειρα, όλη της η ευτυχία. Τον λάτρευε και έβλεπε και στα δικά του μάτια πως τα αισθήματα είναι αμοιβαία. Όταν βρίσκονταν οι δυο τους έκαναν σαν μωρά, ίσως και χειρότερα. Ήταν από τα ζευγάρια που όλοι τα ζήλευαν, ήταν η εξαίρεση του κανόνα.
   Έπρεπε να κοιμηθεί, την επόμενη μέρα είχε πρόβα χορού και τα μάτια της δεν έλεγαν να την βοηθήσουν ώστε να μπορέσει να κοιμηθεί. Μα τι είχε πάθει; Τέτοιο ξενύχτι είχε να ζήσει πολύ  καιρό.  Ήταν ευτυχισμένη που επέστρεψε, ευτυχισμένη που ήρθαν οι γιορτές και γύρισε κοντά του, που δεν θα φύγει για πολλές μέρες ακόμα, εκτός κι αν είναι να ταξιδέψουνε μαζί.
   Είχε τόσα να κάνει αυτές τις μέρες αλλά προς το παρόν ήθελε να ξεχαστεί λίγο από τις πανεπιστημιακές δραστηριότητες, ήθελε να αφιερώσει λίγο χρόνο για τον εαυτό της, να περάσει καλά όσο ήταν στο νησί, να αδράξει τις μέρες και να μην τις αφήσει να πηγαίνουν χαμένες. Έτσι κι αλλιώς, κάθε μέρα είναι ένα θαύμα και όποιος το ζει, είναι τυχερός ακόμα κι αν το θεωρούμε όλοι τόσο δεδομένο. Ήθελε λοιπόν να κάνει κάθε μέρα κάτι διαφορετικό, να μην συνηθίσει στη ρουτίνα. Ήθελε να δημιουργήσει δραστηριότητες, πράγματα που δεν μπορούσε να κάνει αλλού, αλλά κι αν μπορούσε, δεν θα την ευχαριστούσαν το ίδιο. 

   Με αυτές τις σκέψεις, αφέθηκε σ’ έναν ύπνο γλυκό γεμάτο όνειρα για το μέλλον της, για το μέλλον τους…
 
Ήρθε η μέρα της εκδήλωσης,μια ακόμα που προστίθεται στις ήδη πάρα πολλές εκδηλώσεις. Είναι λοιπόν λίγα τα λεπτά που κρατάει ο χορός σε μια εκδήλωση,αλλά είναι τόσο μοναδικό το συναίσθημα που σου αφήνει που κάνει αυτά τα λεπτά ξεχωριστά. Όσο παίζει η μουσική είναι σαν να γίνεσαι κάποιος άλλος, κάτι παραπάνω από απλός άνθρωπος κυρίως γιατί γνωρίζεις πως είναι πολλοί από το κοινό που σε κοιτάνε με θαυμασμό για αυτά που κάνεις ενώ εκείνοι ίσως να μην μπορούν. Είναι αυτά τα λεπτά που ό,τι διάθεση και να έχεις το ξεχνάς,γιατί απλά όταν αρχίζει η μουσική ξεχνάς τα πάντα και χορεύεις..Δεν σκέφτεσαι,μόνο θυμίζεις στον εαυτό σου πως πρέπει να χαμογελάς,πως πρέπει να κάνεις τον κόσμο να αγαπήσει τον χορό όπως τον αγαπάς κ εσύ.Δεν έχει σημασία αν έχεις προβλήματα,γιατί εκείνη την ώρα είσαι μόνο εσύ,οι συγχορευτές σου και το κοινό. Για όσο κρατήσει,όσο εξουθενωτικό και να είναι...Στο τέλος θυμάσαι κυρίως το χειροκρότημα...
  Μετά από την εκδήλωση λοιπόν,συναντηθήκανε και της είχε λείψει τόσο πολύ.Εκείνο το βράδυ μαγείρεψαν, ή νομίζουν ότι μαγείρεψαν (εντάξει δεν ήταν κ η αγαπημένη τους δραστηριότητα ούτε ήταν επαγγελματίες). Το θέμα είναι πως όταν μαγειρεύουν μαζί,φαίνεται αστείο.. Ειδικά όταν προσπαθούν να καθαρίσουν ένα κρεμμύδι και δεν τους βοηθάει ο τρίφτης αλλά δεν ξέρουν και που είναι το μιξερ. Στο τέλος,πέρα από το κρεμμύδι καθάριζαν και τα μάτια τους.Είναι απο αυτές τις στιγμές που αποτυπώνονται στη μνήμη ως οι πιο ξέγνοιαστες,γιατί τότε το πιο σημαντικό πρόβλημα είναι το πως θα αντιμετωπίσουν το κρεμμύδι ή τα υπόλοιπα υλικά που υπάρχουν γύρω τους!
" Είσαι άσχετη" της είπε.
"Είδαμε κι εσένα που το παίζεις σχετικός και δεν ξέρεις ούτε που είναι το μίξερ στο ίδιο σου το σπίτι! Θεέ μου δηλαδή!" του απάντησε.
 Και είναι τέτοιος ο τρόπος που λογομαχούν που ένας τρίτος δεν μπορεί να καταλάβει αν μιλάνε δυο ενήλικες με 7 χρόνια διαφορά ή δυο δωδεκάχρονα που τους παίρνουν το παιχνίδι.
   

Φιλοσοφία-Λογοτεχνία

    Σε τι διαφέρει η φιλοσοφία από την λογοτεχνία; Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το ένα είδος ανήκει στο άλλο; Η φιλοσοφία καταρχάς έχει διαφορετικό χαρακτήρα από την λογοτεχνία..διαφορετικό ύφος..
Ένα φιλοσοφικό κείμενο επιτελεί διαφορετικούς στόχους από το κείμενο το λογοτεχνικό..Η φιλοσοφία αναφέρεται σε ιδέες,αρχές,σε έναν κόσμο που δύσκολα νοείται από έναν άνθρωπο που δεν έχει επαφή με το θέμα.Η φιλοσοφία είναι όξυνση και άσκηση του πνεύματος,είναι  προβληματισμός και εσωτερικός αγώνας.Θέλει προσπάθεια για να την κατανοήσεις,για να προχωρήσεις τον προβληματισμό ένα βήμα παραπέρα και πιο μεγάλη προσπάθεια και κούραση για να απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτει..Απ'την άλλη,δεν μπορείς να είσαι ποτέ σίγουρος για το αν οι απαντήσεις που έδωσες είναι σωστές ή επαρκείς,γιατί πάντα υπάρχει κάτι περισσότερο που μπορεί να σου διαφεύγει..οπότε δεν μπορούμε να θεωρήσουμε πως υπάρχουν λύσεις στους προβληματισμούς..Η φιλοσοφία μπορεί να έχει μία αρχή, ένα σημείο αφετηρίας αλλά δεν δύναται να έχει σημείο τερματισμού.
    Θα μπορούσαμε ίσως να πούμε πως απευθύνεται στη λογική και το νου και,γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, δεν έχει ένα συγκεκριμένο κοινό. Ο δρόμος της φιλοσοφίας είναι δύσβατος κι αυτό είναι που την καθιστά ιδιαίτερη και σημαντική. Δεν είναι όλοι ικανοί ή πρόθυμοι να βαδίσουν το δρόμο της και δεν έχουν όλοι την ίδια πνευματική δεινότητα για να το κάνουν. Κι από αυτούς που το επιχειρούν, άλλοι το αντιμετωπίζουν επίμονα,με πείσμα και το βλέπουν σαν έναν αγώνα ή μια δοκιμασία από όπου μπορούν να βγουν μόνο νικητές και άλλοι, θεωρώντας πως δεν τα καταφέρνουν τόσο καλά, εγκαταλείπουν την κοπιαστική προσπάθεια πιστεύοντας πως δεν έχουν κάπου να φτάσουν και δεν έχουν κάτι να κερδίσουν.
   Η φιλοσοφική γραφή διαφέρει  από τη λογοτεχνική ως προς το ότι η πρώτη σκοπό έχει να πείσει κάποιον για ένα θέμα,το οποίο το αποδεικνύει με χρήσιμες πληροφορίες και επιχειρήματα. Η θέση που θα υποστηρίζεται από τον ενίοτε συγγραφέα πρέπει να είναι συγκεκριμένη και να έχει δεχθεί αρκετή μελέτη ως προς τον τρόπο με τον οποίο θα αναλυθεί και θα αποδειχθεί.

Σημασία δεν έχει ο προορισμός....

 Ένα από τα πράγματα στη ζωή που μπορούν να σε κάνουν πολύ ευτυχισμένο,είναι τα ταξίδια. Όχι απαραίτητα μακρινά, όχι απαραίτητα μεγάλης διάρκειας. Αρκεί να έχεις καλή παρέα,αγαπημένα σου πρόσωπα, ή και καθόλου παρέα αν δεν θες. Σίγουρα όμως η συντροφιά δίνει άλλο χρώμα στο ταξίδι, στα συναισθήματα και τελικώς,στις αναμνήσεις που δημιουργείς.
Είναι λοιπόν πολύ ωραίο να ταξιδεύεις και θεωρείσαι πολύ τυχερός αν έχεις αυτή τη δυνατότητα. Η χώρα μας έχει το τεράστιο πλεονέκτημα να είναι πανέμορφη κι ας πασχίζουν οι άνθρωποι να την καταστρέψουν και να την κάνουν να μοιάζει άσχημη... Είναι ευτυχία να εξερευνείς τον κόσμο γύρω σου, να μπορείς να θαυμάζεις αυτό το δημιούργημα που φτιάχτηκε για σένα πριν ακόμα υπάρξεις εσύ... Να πηγαίνεις σε μέρη είτε πολυκατοικημένα αλλά όμορφα,είτε άγνωστα αλλά επίσης όμορφα..Αυτό που καταστρέφει την ομορφιά της φύσης δεν είναι ο άνθρωπος από μόνος του,αλλά η παρέμβαση του και ο τρόπος με τον οποίο θα φερθεί στο περιβάλλον και σε ό,τι υπάρχει σε αυτό. Ίσως να είναι και αχάριστος τελικά γιατί,αντί να διατηρεί αυτό που υπάρχει γύρω του,με όποιο τρόπο και σε όποια μορφή,εκείνος κοιτάει να το αλλάξει για να έχει μια καλύτερη άνεση στη ζωή του..
   Το θέμα όμως είναι πως όλα αυτά που βιώνεις και μαθαίνεις μέσα από ένα ταξίδι,δεν μπορείς να τα γνωρίσεις χωρίς αυτό.. Είναι ευλογία να μπορείς να ταξιδεύεις,ειδικά αν η παρέα σου είναι όμορφη και κατάλληλη για σένα..Αλίμονο σε αυτούς που ριζώνουν σε ένα μέρος και αρνούνται να πάνε σε άλλα,αρνούνται να βγουν από τη γυάλα τους μήπως και καταστραφεί ο κόσμος που δημιούργησαν....
 Και όπως λέει κ ο Κ.Π.Καβάφης :
" Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν. "