Καμιά φορά συλλογίζομαι το πλήθος των βιβλίων που υπάρχουν ανά τον κόσμο,σε όλες τις χώρες και σε όλες τις γλώσσες και μετά σκέφτομαι πόσο λίγα βιβλία μπορεί να έχει ο κάθε άνθρωπος στα χέρια του συγκριτικά με τον αστείρευτο αριθμό που πραγματικά υπάρχει.Και ακόμη,και από τα βιβλία που μπορεί να έχει στη διάθεσή του μέσα από βιβλιοθήκες,βιβλιοπωλεία ή,τέλος πάντων,με οποιοδήποτε τρόπο,πόσα πάλι "περισσεύουν"....
Η Μουσική και η Λογοτεχνία νομίζω είναι ατέλειωτες...έχουν μόνο ξεκίνημα το οποίο όμως παραμένει ανεξάντλητο μέσα στους αιώνες.Γιατί,κάθε μουσικός ή συγγραφέας,ποιητής κτλ.π,μπορεί να αφήνει ένα έργο πίσω του όταν πεθαίνει,όμως έρχεται η επόμενη γενιά που με τον δικό της τρόπο το συνεχίζει.
Σίγουρα τα βιβλία του Μεσαίωνα δεν έχουν καμία σχέση με τα βιβλία που εκδίδονται στον 21o αιώνα...Και πως να έχουν άλλωστε; Αφού κυριολεκτικά εκείνα τα βιβλία ανήκουν σε μια εντελώς "άλλη" εποχή.
Έπειτα είναι και το ζήτημα του κατά πόσο βρίσκεις βιβλίο που να σε αγγίζει και να σε κάνει να βυθίζεσαι στις σελίδες του,μη θέλοντας να ασχοληθείς με οτιδήποτε άλλο υπάρχει γύρω σου.Μπορεί ένα βιβλίο να σε ελκύει με τον τίτλο του και προχωρώντας την ανάγνωση,να σε αφήνει αδιάφορο.Μπορεί πάλι με τον τίτλο και μόνο να σε κάνει να το υποτιμάς και,διαβάζοντας το,να εκπλήσσεσαι κ εσύ ο ίδιος.
Και είναι κι αυτά τα βιβλία που σου αρέσουν από το εξώφυλλο μέχρι και την περίληψη.Σου αρέσει η υπόθεση,σου αρέσει η πλοκή,ο τρόπος γραφής,τα πάντα.
Τότε,μπορούμε να πούμε,πως ο συγγραφέας έχει καταφέρει το στόχο του,δηλαδή έχει πετύχει να σου "εντυπώσει" το βιβλίο στη ψυχή και στο μυαλό.Βέβαια ο στόχος μπορεί να έχει επιτευχθεί ακόμα και αν δεν αρέσει σε σένα αλλά αρέσει σε τόσους άλλους!
Το μόνο σίγουρο είναι πως ο κόσμος των βιβλίων είναι αστείρευτος,ατέλειωτος και ανεξάντλητος,είτε είναι μυθιστορήματα είτε ιστορικά είτε επιστημονικά είτε οτιδήποτε άλλο.Και ακόμα κι αν οι εποχές αλλάζουν,ο άνθρωπος στρέφεται στον καταναλωτισμό,στους υπολογιστές ή τα ενδιαφέροντά του δεν αφορούν τη λογοτεχνία,πάντα θα υπάρχουν ψυχές ρομαντικές και ευαίσθητες που θα τα αναζητούν και θα τα έχουν.
Η Μουσική και η Λογοτεχνία νομίζω είναι ατέλειωτες...έχουν μόνο ξεκίνημα το οποίο όμως παραμένει ανεξάντλητο μέσα στους αιώνες.Γιατί,κάθε μουσικός ή συγγραφέας,ποιητής κτλ.π,μπορεί να αφήνει ένα έργο πίσω του όταν πεθαίνει,όμως έρχεται η επόμενη γενιά που με τον δικό της τρόπο το συνεχίζει.
Σίγουρα τα βιβλία του Μεσαίωνα δεν έχουν καμία σχέση με τα βιβλία που εκδίδονται στον 21o αιώνα...Και πως να έχουν άλλωστε; Αφού κυριολεκτικά εκείνα τα βιβλία ανήκουν σε μια εντελώς "άλλη" εποχή.
Έπειτα είναι και το ζήτημα του κατά πόσο βρίσκεις βιβλίο που να σε αγγίζει και να σε κάνει να βυθίζεσαι στις σελίδες του,μη θέλοντας να ασχοληθείς με οτιδήποτε άλλο υπάρχει γύρω σου.Μπορεί ένα βιβλίο να σε ελκύει με τον τίτλο του και προχωρώντας την ανάγνωση,να σε αφήνει αδιάφορο.Μπορεί πάλι με τον τίτλο και μόνο να σε κάνει να το υποτιμάς και,διαβάζοντας το,να εκπλήσσεσαι κ εσύ ο ίδιος.
Και είναι κι αυτά τα βιβλία που σου αρέσουν από το εξώφυλλο μέχρι και την περίληψη.Σου αρέσει η υπόθεση,σου αρέσει η πλοκή,ο τρόπος γραφής,τα πάντα.
Τότε,μπορούμε να πούμε,πως ο συγγραφέας έχει καταφέρει το στόχο του,δηλαδή έχει πετύχει να σου "εντυπώσει" το βιβλίο στη ψυχή και στο μυαλό.Βέβαια ο στόχος μπορεί να έχει επιτευχθεί ακόμα και αν δεν αρέσει σε σένα αλλά αρέσει σε τόσους άλλους!
Το μόνο σίγουρο είναι πως ο κόσμος των βιβλίων είναι αστείρευτος,ατέλειωτος και ανεξάντλητος,είτε είναι μυθιστορήματα είτε ιστορικά είτε επιστημονικά είτε οτιδήποτε άλλο.Και ακόμα κι αν οι εποχές αλλάζουν,ο άνθρωπος στρέφεται στον καταναλωτισμό,στους υπολογιστές ή τα ενδιαφέροντά του δεν αφορούν τη λογοτεχνία,πάντα θα υπάρχουν ψυχές ρομαντικές και ευαίσθητες που θα τα αναζητούν και θα τα έχουν.
